Kritikan seni ialah perbincangan atau penilaian karya seni visual.[1][2][3] Pengkritik seni biasanya mengkritik seni dalam konteks estetika atau teori keindahan.[2][3] Matlamat kritikan seni ialah untuk mengejar asas apresiasi seni yang rasional,[1][2][3] tetapi boleh dipersoalkan sama ada kritikan tersebut boleh mengatasi situasi sosiopolitik semasa.[4]Kepelbagaian pergerakan artistik telah menghasilkan pembahagian kritikan seni kepada disiplin yang berbeza yang masing-masing mungkin menggunakan kriteria yang berbeza untuk penilaian mereka.[3][5] Pembahagian yang paling biasa dalam bidang kritikan ialah antara kritikan dan penilaian sejarah, satu bentuk sejarah seni, dan kritikan kontemporari terhadap karya artis yang masih hidup.[1][2][3]Walaupun terdapat tanggapan bahawa kritikan seni ialah aktiviti berisiko jauh lebih rendah daripada menghasilkan karya seni, pendapat seni semasa sentiasa bertanggungjawab kepada pembetulan drastik dengan peredaran masa.[2] Pengkritik masa lalu sering diejek kerana menolak artis yang kini dihormati (seperti karya awal impresionis).[3][6][7] Beberapa gerakan seni sendiri telah dinamakan dengan tujuan sindiran oleh pengkritik, tetapi kemudiannya diterima pakai sebagai sejenis lencana penghormatan oleh seniman gaya (cth, impresionisme, kubisme), dengan makna negatif asal menjadi lapuk.[6][8][9]Artis sering mempunyai hubungan yang tidak selesa dengan pengkritik mereka. Artis biasanya memerlukan pendapat positif daripada pengkritik agar karya mereka diberi perhatian dan dibeli; malangnya bagi artis, mungkin hanya generasi terkemudian sahaja yang memahaminya.[2][10]